ماجرا از آنجایی شروع شد که تلویزیون در اقدامی تحسین برانگیز یکی از سخنرانی های «حسن رحیم پورازغدی» در جمع مداحان قبل از محرم امسال را پخش کرد. این اقدام تلویزیون از آنجایی جالب توجه بود که رحیم پور با همان صراحت لهجه همیشگی خود و در قالب سخنانی که در آن آسیب های مراسمات عزاداری را بررسی می کرد انگشت اتهام به سمت برخی از هیئت های منحرف گرفت و از بدعت ها و انحرافات آنان گفت. پس از آن بود که با استناد به کلیپ های گلچین شده از سخنان وی در فضای مجازی، موج عظیمی از اعتراضات در قالب دو دسته شکل گرفت. عده ای دیندار که از تقطیع کنندگان سخنان رحیم پور فریب خورده بودند، معترض شدند که بلافاصله هم متوجه اشتباه خود شدند. اما دسته دوم همان کسانی بودند که انگشت اتهام رحیم پور به سمت آنان بودند. بدعت گذاران در دین که با فرقه ها و عناوین مختلف از هیچ کوششی برای انحراف شیعه دریغ ندارند. اما این «تشیع انگلیسی» که رحیم پور آنان را نابودکننده اسلام و انقلاب و خطرناک تر از وهابیت می داند، چگونه رشد یافتند و فعالیت می کنند؟....
****************************************
پ ن : وبلاگ نویس محترم "" بنده سقط حضرت محسن رو انکار نکردم که شما منبع از کتب سنی میارید . گفتم گرفتن هفته و دهه صحیح نیست . تا 8 ربیع محسنیه بگیرید بعد 9 ربیع هم بزنید و برقصید و بعد هفته وحدت شروع میشه همه پشت سر هم هست . با این کار های شما چه جایی برای وحدت می مونه ؟ دو دهه فاطمیه میگیریم برای چی ؟ ما نمیگیم اعتقادات رو نادیده بگیرید ما میگیم دو دهه فاطمیه برای همین هست .شما برای پیغمبر 2 روز هم عزاداری نمی کنید . شما برای امام حسن مجتبی یک هفته عزاداری میکنید ؟ چطور شده برای حضرت محسن یک هفته عزاداری میکنید ؟ چرا علمای بزرگی چون آیت الله بهاء الدینی و آیت الله بهجت و امام خمینی و ... دهه نگرفتن ؟ این نوع دهه ها از سر جهالت هست .
پیشنهاد میکنم کتاب خاطرات مستر همفر رو دانلود کنید و بخونید تا متوجه بشید چقدر اتحاد بین مسلمونا مهم هست و چطور تفرقه می اندازند .
فایل صوتی : دانلود
ماجرا از آنجایی شروع شد که تلویزیون در اقدامی تحسین برانگیز یکی از سخنرانی های «حسن رحیم پورازغدی» در جمع مداحان قبل از محرم امسال را پخش کرد. این اقدام تلویزیون از آنجایی جالب توجه بود که رحیم پور با همان صراحت لهجه همیشگی خود و در قالب سخنانی که در آن آسیب های مراسمات عزاداری را بررسی می کرد انگشت اتهام به سمت برخی از هیئت های منحرف گرفت و از بدعت ها و انحرافات آنان گفت. پس از آن بود که با استناد به کلیپ های گلچین شده از سخنان وی در فضای مجازی، موج عظیمی از اعتراضات در قالب دو دسته شکل گرفت. عده ای دیندار که از تقطیع کنندگان سخنان رحیم پور فریب خورده بودند، معترض شدند که بلافاصله هم متوجه اشتباه خود شدند. اما دسته دوم همان کسانی بودند که انگشت اتهام رحیم پور به سمت آنان بودند. بدعت گذاران در دین که با فرقه ها و عناوین مختلف از هیچ کوششی برای انحراف شیعه دریغ ندارند. اما این «تشیع انگلیسی» که رحیم پور آنان را نابودکننده اسلام و انقلاب و خطرناک تر از وهابیت می داند، چگونه رشد یافتند و فعالیت می کنند؟....
دهه سازی های نوظهور
یکی از مناقشات سخنان استاد رحیم پور مطرح کردن بحث دهه های جدید عزاداری بود. رحیم پور در آن سخنان به دهه جعلی محسنیه اشاره می کند و می گوید: «سالی که شش ماهش عزاداری است دیگر عزاداری اش ارزشی ندارد. مدام ایام خلق می کنند. ایام محسنیه هم جدیدا خلق شده است. اینطور باید کل سال عزاداری کنیم و مردم به کارشان نمی رسند و بعد جایگاه عزاداری شکسته می شود و در نزد بسیاری عزاداری طبیعی میشود و رغبتی به عزاداری نمی کنند. به آن مقدار که برای اهل بیت عزاداری می کردند، عزاداری کنید»
این سخنان وی از سوی کسانی که منبع اصلی این دهه سازی های برای دور کردن شیعه از عزاداری اصلی و معمول و مرسوم اهل بیت(ع) و بزرگان هستند، تحریف شد و به اسم زیرسوال بردن وجود حضرت محسن(ع)، بدعت در دین و توهین به هیئت های عزاداری اززبان رحیم پور در فضای مجازی منتشر شد.
اما رحیم پور چندی بعد از طریق تریبون نمازجمعه ماهیت این افراد را فاش می کند و درباره آنان می گوید: « بنده حرف‌هایی را زدم که عده‌ای جاهل و عده‌ای که اسلام‌شان اسلام آمریکایی و تشیع لندنی است درباره آن جنجال به راه انداختند. به جای آن که حرف‌ها را به طور کامل از صداوسیما پیگیری کنند تکه‌های گزینش شده‌ای از آن حرف ها را در شبکه‌های ماهواره ای پخش کردند. ۹۰ درصد هیأت‌های ما برای خدا و به عشق اباعبدالله کار می کنند ... اما مجالسی هست که آبروی شیعه را می برد که ان شاالله ریشه این هیأت ها خشک شود»
شیعه گری در پناه دشمن شیعه
امام خمینی سال ها قبل از پیدایش واژه «تشیع انگلیسی»، این افراد را آخوند فاسد که نزد امام، ساواکی از ایشان محترم تر است، خوانده بودند و حضرت آقا نیز تشیع تبلیغی آنان را نامناسب برای شیعه. با این اوصاف رحیم پور به عنوان یکی از نظریه پردازان انقلاب اسلامی از وجود این افراد و مراکزشان در شهرهایی مثل مشهد، قم، اصفهان و نجف خبر می دهد، که با شبکه های ماهواره ای فراوان خود مثل، مرجعیت، المهدی، امام حسین(ع) و... درلباس تشیع، موجودیت شیعه را نشانه گرفته اند. شاید قبل از اینکه ماهیت این فرقه ها را بررسی کنیم همین که بدانیم سرچشمه ی تامین منابع مالی این شبکه ها به لندن برمی گردد، قدم بزرگی در شناخت ماهیتشان برداشته باشیم.
امام خامنه ای :
اختلاف بین طرفداران دو عقیده بر اثر تعصبات، یک امری است که هست و طبیعی است، و مخصوص شیعه و سنی هم نیست. بین فِرَق شیعه، خودشان؛ بین فِرَق سنی، خودشان؛ در طول زمان از این اختلافات وجود داشته است. تاریخ را نگاه کنید، میبینید هم بین فرق فقهی و اصولی اهل تسنن - مثل اشاعره و معتزله، مثل حنابله و احناف و شافعیه و اینها - هم بین فرق مختلف شیعه، بین خودشان، اختلافاتی وجود داشته است. این اختلافات وقتی به سطوح پایین - مردم عامی - میرسد، به جاهای تند و خطرناکی هم میرسد؛ دست به گریبان میشوند. علما مینشینند با هم حرف میزنند و بحث میکنند؛ لیکن وقتی نوبت به کسانی رسید که سلاح علمی ندارند، از سلاح احساسات و مشت و سلاح مادی استفاده میکنند که این خطرناک است. در دنیا این همیشه بوده؛ همیشه هم مؤمنین و خیرخواهان سعی میکردند که مانع بشوند؛ علما و زبدگان، تلاششان این بوده است که نگذارند سطوح غیرعلمی کارشان به درگیری برسد؛ لیکن از یک دوره‌ای به این طرف، یک عامل دیگری هم وارد ماجرا شد و آن «استعمار» بود. نمیخواهیم بگوییم اختلاف شیعه و سنی همیشه مربوط به استعمار بوده؛ نه، احساساتِ خودشان هم دخیل بوده؛ بعضی از جهالتها، بعضی از تعصبها، بعضی از احساسات، بعضی از کج‌فهمیها دخالت داشته؛ لیکن وقتی استعمار وارد شد، از این سلاح حداکثر استفاده را کرد.
ما باید بیدار باشیم؛ هم شیعه، هم سنی باید بیدار باشند؛ بخصوص علما. مردمِ دور از محیط علمایی، ممکن است دچار توهماتی بشوند، دچار اشتباهاتی بشوند؛ اما علما نمیتوانند در این قضیه بیتفاوت بمانند؛ بگویند خوب، اینها عوامند، ما که نمیکنیم؛ نه، علما بایستی خود را مسئول بدانند و تلاش کنند.
ما امروز باید خیلی مراقب باشیم که دشمن از این نقطه‌ی حساس - در واقع باید گفت از این نقطه‌ی ضعفی که در دنیای اسلام وجود دارد - نتواند استفاده کند.
دوستان ما درست گفتند؛ مسئله، مسئله‌ی این نیست که شیعه یا سنی، عقاید یکدیگر را قبول کنند؛ نه، هر کسی عقیده‌ی خودش را دارد، هر کسی تابع استدلال است و به هر عقیده‌ای رسید، درست است. مسئله این است که اصحابِ عقاید مختلف، بایستی به وسوسه‌ی دشمن گوش نکنند، به جان هم نیفتند، با هم دشمنی نکنند و نسبت به هم کارشکنی نکنند. دشمنان ما هر کدام هر چه بلدند «یوحی بعضهم الی بعض زخرف القول غرورا» به همدیگر یاد میدهند؛ انگلیسیها به امریکاییها یاد میدهند، اسرائیلیها به آنها یاد میدهند.(بیانات در دیدار شرکت‌کنندگان در هم‌اندیشی علمای اهل تسنن و تشیع . 25/10 85)
