روضه صحیح حضرت قاسم (ع)

 

روضه صحیح حضرت قاسم (ع) بر اساس مقاتل معتبر :

اگر امام حسین‏ علیه السلام در عالم ظاهر بیاید و ببیند ، خواهد گفت که شما بکلی قیافه‏ حادثه را تغییر داده ‏اید . ما قاسمی درست کرده‏ایم که آرزویش فقط دامادی‏ بوده ، آرزوی عمویش هم دامادی او بوده ! این را شما با قاسمی که در تاریخ بوده است مقایسه کنید . تواریخ معتبر این قضیه را نقل کرده‏اند که‏ در شب عاشورا امام علیه السلام اصحابش را در خیمه عند قرب الماء (1) یا نزدیک آن خیمه جمع کرد و آن خطابه بسیار معروف شب عاشورا را به آنها القاء کرد که نمی‏خواهم آن را به تفصیل نقل کنم . در این خطبه امام بطور خلاصه به آنها می‏گوید شما آزاد هستید . امام نمی‏خواسته کسی رو دربایستی‏ داشته باشد و خودش را مجبور ببیند ، حتی کسی خیال کند که به حکم بیعت‏ لازم است بماند . لذا می‏گوید همه شما را آزاد کردم ، همه یارانم ، خاندانم ، برادرانم ، فرزندانم ، برادرزاده‏هایم . اینها جز به شخص من به‏ کس دیگری کار ندارند ، شب تاریک است و از این تاریکی شب استفاده‏ کنید و بروید و آنها هم قطعا با شما کاری ندارند . در اول هم از اینها تجلیل می‏کند و می‏گوید منتهای رضایت را از شما دارم ، اصحابی بهتر از اصحاب خودم سراغ ندارم ، اهل بیتی بهتر از اهل بیت خودم سراغ ندارم .
اما همه آنها بطور دسته جمعی می‏گویند آقا چنین چیزی مگر ممکن است ، جواب پیغمبر را چه بدهیم ، وفا کجا رفت ، انسانیت کجا رفت ، محبت‏ کجا رفت ، عاطفه کجا رفت ؟ و آن سخنان پر شوری که آنجا گفتند که واقعا دل سنگ را کباب می‏کند ، یعنی انسان را به هیجان می‏آورد . یکی می‏گوید مگر یک جان هم ارزش این حرفها را دارد که کسی بخواهد فدای شخصی مثل تو کند ، ای کاش هفتاد بار زنده می‏شدم و هفتاد بار خودم را فدای تو می‏کردم . آن یکی‏ می‏گوید هزار بار ، دیگری می‏گوید ای کاش امکان داشت جانم را فدای تو کنم‏ ، بعد بدنم را آتش بزنند ، خاکسترش کنند ، آنگاه خاکسترش را بباد دهند و دوباره مرا زنده کنند و باز . . . اول کسی که به سخن آمد برادرش‏ ابوالفضل بود و بعد همه بنی هاشم . همینکه این سخنان را گفتند ، امام‏ مطلب را عوض کرد و از حقایق فردا قضایائی را گفت . به آنها خبر کشته‏ شدن را داد که همه آنها درست مثل یک مژده بزرگ تلقی کردند . همین‏ جوانی که این قدر به او ظلم می‏کنیم و آرزوی او را دامادی می‏دانیم ، سؤالی‏ کرد که در حقیقت خودش گفته است که آرزوی من چیست ؟ وقتی که جمعی از مردان در مجلسی اجتماع می‏کنند ، یک بچه سیزده ساله در جمع آنها شرکت‏
نمی‏ کند ، پشت سر مردان می‏نشیند .
مثل اینکه این جوان پشت سر اصحاب نشسته بود و مرتب سر می‏کشید که‏ دیگران چه می‏گویند . وقتی که امام فرمود همه شما کشته می‏شوید ، این طفل‏ با خودش فکر کرد که آیا شامل من هم خواهد شد یا نه ؟ آخر من بچه هستم‏ شاید مقصود آقا این است که بزرگان کشته می‏شوند و من هنوز صغیرم . لذا رو کرد به آقا و عرض کرد :  و انا فی من یقتل ؟ آیا من هم جزء کشته شدگان‏ هستم یا نیستم ؟ حالا ببینید آرزو چیست ؟ امام فرمود اول من از تو یک‏ سؤال می‏کنم ، جواب مرا بده ، بعد من جواب تو را می دهم . من اینطور فکر می‏کنم که آقا این سؤال را مخصوصا کرد ، می‏خواست این سؤال و جواب پیش‏ بیاید تا مردم آینده فکر نکنند که این جوان ندانسته و نفهمیده خودش را به کشتن داد ، و
نگویند این جوان در آرزوی دامادی بود ، دیگر برایش حجله درست نکنند ، جنایت نکنند . لذا آقا فرمود که اول من سؤال می‏کنم : « کیف الموت‏
عندک » پسرکم ، فرزند برادرم ، اول بگو که مردن و کشته شدن در ذائقه تو چه مزه‏ای دارد ؟ فورا گفت : « احلی من العسل » ، از عسل شیرین تر است .
اگر از ذائقه می‏پرسی ، که مرگ از عسل در ذائقه من شیرینتر است . یعنی‏ برای من آرزوئی شیرینتر از این آرزو وجود ندارد . منظره چقدر تکان دهنده‏ است ! اینهاست که این حادثه را یک حادثه بزرگ تاریخی کرده و ما باید این حادثه را زنده نگه داریم . چون دیگر حسینی پیدا خواهد شد و نه قاسم‏ بن الحسنی . این است که این مقدار ارزش می‏دهد نه که بعد از چهارده قرن‏ اگر یک چنین حسینیه‏ ای ( 2 ) بنامشان بسازیم کاری نکرده‏ایم . و گرنه‏ آرزوی دامادی داشتن که وقت صرف کردن نمی‏ خواهد ، پول صرف کردن نمی‏خواهد ، حسینیه ساختن نمی‏خواهد ، سخنرانی نمی‏خواهد . ولی اینها جوهره انسانیت‏ هستند ، مصداق « انی جاعل فی الارض خلیفه » ( 3 ) هستند ، اینها بالاتر از فرشته هستند . امام بعد از گرفتن این جواب فرمود : فرزند برادرم تو هم‏ کشته می‏شوی ، « بعد ان تبلو ببلاء عظیم » اما جان دادن تو با دیگران خیلی‏ متفاوت است و گرفتاری بسیار شدیدی پیدا می‏کنی . لذا روز عاشورا پس از آنکه با اصرار زیاد اجازه رفتن به میدان را گرفت ، از آنجا که بچه است ، زرهی متناسب با اندام او وجود ندارد ، کلاه خود مناسب با سر او وجود ندارد ، اسلحه و چکمه مناسب با اندام او وجود ندارد ، نوشته‏اند عمامه‏ای به سرگذاشته بود کانه فلقه القمر (4) همین قدر نوشته‏اند بقدری این بچه زیبا بود که دشمن گفت مثل یک پاره ماه است .

بر فرس تندرو هر که تو را دید گفت

برگ گل سرخ را باد کجا می‏برد

راوی گفت دیدم بند یکی از کفشهایش باز است و یادم نمی‏رود که پای‏ چپش هم بود . از اینجا معلوم می‏شود چکمه پایش نبوده است . نوشته‏اند که‏ امام کنار خیمه ایستاده و لجام اسبش در دستش بود . معلوم بود منتظر است ، که یک مرتبه فریادی شنید . نوشته‏ اند امام به سرعت یک باز شکاری‏ روی اسب پرید و حمله کرد . آن فریاد ، فریاد یا عماه قاسم بن الحسن بود . آقا وقتی به بالین این جوان رسید در حدود دویست نفر دور این بچه را گرفته بودند . امام حمله کرد آنها فرار کردند و یکی از دشمنان که از اسب‏ پائین آمده بود تا سر جناب قاسم را از بدن جدا کند ، خودش در زیر پای‏ اسب رفقای خود پایمال شد . آن کسی را که می‏گویند در روز عاشورا در حالی‏ که زنده بود . زیر سم اسبها پایمال شد ، یکی از دشمنان بود نه حضرت قاسم . بهر حال‏ حضرت وقتی به بالین قاسم رسیدند که گرد و غبار زیاد بود و کسی نمی‏فهمید قضیه از چه قرار است . وقتی که این گرد و غبارها نشست ، یک وقت دیدند که آقا بر بالین قاسم نشسته و سر قاسم را به دامن گرفته است . این جمله‏
را از آقا شنیدند که فرمود : « یعز و الله علی عمک ان تدعوه فلا یجیبک‏ او یجیبک فلا ینفعک صوته » ( 5 ) برادرزاده ! خیلی بر عموی تو سخت است‏ که تو او را بخوانی ، نتواند تو را اجابت کند ، یا اجابت بکند ، اما نتواند برای تو کاری انجام بدهد . در همین حال بود که یک وقت فریادی از
این جوان بلند شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد .

خدایا عاقبت امر همه ما را ختم به خیر بفرما . ما را به حقایق اسلام‏ آشنا کن .
این جهل ها و این نادانیها را به کرم و لطف خودت از ما دور بگردان . توفیق عمل و خلوص نیت به همه ما عنایت بفرما . حاجات مشروعه ما را بر آور . اموات همه ما را ببخش و بیامرز .
لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم .
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.

 

پاورقی :
1 - بحار الانوار جلد 44 صفحه 392 ، اعلام الوری صفحه 234 ، از ارشاد شیخ‏ مفید صفحه 231 ، مقتل الحسین مقرم صفحه . 257 معلوم می‏شود که خیمه‏ای بوده‏ است که اختصاص به مشکهای آب داشته و از همان روزهای اول آبها را در آن‏ خیمه جمع می‏کرده ‏اند .
2 - منظور ، حسینیه ارشاد است .
3 - سوره بقره آیه . 30
4 - مناقب ابن شهر آشوب جلد 3 صفحه 106 ، و نظیر این عبارت در اعلام‏ الوری صفحه 242 و اللهوف صفحه 48 و بحار الانوار جلد 45 صفحه 35 و ارشاد شیخ مفید صفحه 239 و مقتل الحسین مقرم صفحه 331 و تاریخ طبری صفحه 256  ذکر شده است

5 - مناقب این شهر آشوب جلد 4 صفحه 107 ، اللهوف صفحه 38 بحار الانوار جلد 45 صفحه 35 ، ارشاد شیخ مفید صفحه 239 ، اعلام الوری صفحه 243 ، مقتل الحسین مقرم صفحه 332 ، تاریخ طبری جلد 6 صفحه . 257

 

منبع : برگرفته از کتاب حماسه حسینی اثر استاد شهید مطهری

 

مطالب مرتبط :

شناخت روضه های دروغ 1 + دانلود کتاب

شناخت روضه های دروغ2 

شناخت روضه های دروغ 3