خلوص در ایمان را از کجا می توانیم بفهمیم؟

 

آیت الله مجتبی تهرانی :

روایت از امام صادق(علیه السلام) است که می فرماید:
«دَلیلُ الحُبِّ ایثارُ المَحبوُبِ عَلی مَا سِواه»
نشانه حبّ، یعنی حُبّ صادقانه و خالص، این است که محبوبش را بر غیر او مقدّم می دارد.
این همان است که در اینجا می آید می گوید تمام آرزوها غیر محبوب تخلیه می شود. «ایثار بر ما سواه» این است. این از آثار محبّت شمرده می شود.

در باب ایمان، ایمان غیر از اعتقاد است؛

من این ها را جداسازی می کنم.
اعتقاد محصول کار عقل و برهان و این حرف ها است. اگر اثر روی دل گذاشت، ایمان حاصل می شود. ایمان مربوط به دل است؛ ایمان، دلبستگی است.

خلوص در ایمان را از کجا می توانیم بفهمیم؟
این را از کجا بفهمیم که ایمان من به خدا خالص است؟
حالا یک کسی می خواهد خودش را شناسایی کند که ایمانش به خدا صادقانه و خالصانه است. راست می گویی یا دروغ می گویی؟

بیایید ببینید روایت ما چه می گوید؛
می گوید نگاه کنید ببینید حُبّت به خدا چه جوری است! چون ایمان ریشه در حبّ دارد. ببینید اینکه می گویید خدا را دوست دارم، راست می گویی یا دروغ می گویی؟ اگر راست می گویی ایمانت هم درست است.

 

****************

منبع:
سلوک عاشورایی/ منزل هشتم/ غیرت دینی
از مباحث مرحوم حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی