روش امام عسکری برای مقابله با منکر قرآن

 

روش امام عسکری برای مقابله با منکر قرآن

 

اسحاق کندی یکی از منکران اسلام و قرآن بود و به عنوان دانشمند و فیلسوف عراق در بین مردم شهرت داشت، مخالفت او با اسلام به اندازه ای بود که تصمیم گرفت کتابی بر ضد قرآن بنویسد و به پندار خود تناقضات قرآن را در آن بیان کند. 

هنگامی که امام عسکری (ع) از این موضوع اطلاع یافت، یکی از شیعیان خود را که شاگرد اسحاق کندی در علوم ادبی بود، به حضور طلبید و روش برخورد با اسحاق را به او آموخت و سفارش کرد که در کاری که بر ضد قرآن شروع کرده، کمکش کن و پس از این که با او مانوس شدی، این سوال را مطرح کن که اگر گوینده قرآن (خداوند) نزد تو آید، آیا ممکن است که بگوید مراد من از آیات قرآن، غیر از آن معنایی است که تو گمان کرده ای، بلکه منظور من معنای دیگری است! 

این شیعه امام عسکری مطابق دستور امام، نزد اسحاق کندی رفت و مدتی او را در کارش یاری رساند، به طوری که کاملا با او مانوس شد تا این که در فرصتی به او گفت: استاد! آیا ممکن است که خداوند غیر از این معنایی را که تو از آیات قرآن فهمیده ای اراده کرده باشد؟ 

کندی با بیان این که ممکن است خداوند اراده معانی دیگری غیر از معنای ظاهری که ما می فهمیم، کرده باشد، از او سوال کرد که این سخن را چه کسی به تو یاد داده است؟ 

سپس اسحاق گفت که این کلام بسیار ارجمند و عمیقی است و بعید است از ناحیه تو باشد و شاگرد گفت: این سخن از امام حسن عسکری (ع) است. 

استاد گفت اینک حقیقت را گفتی، چنین مسایلی جز از خاندان نبوت شنیده نمی شود و سپس تمام آنچه را که درباره وجود تناقض در قرآن، تالیف کرده بود سوزانید و نابود کرد.

 

 تاکید امام عسکری برای دوری از کج اندیشان اعتقادی 

 

شخصی به نام احمد بن هلال با خودنمایی و الفاظ بازی فریبنده ای به عقیده شیعیان می تاخت و با صوفی بازی و کج اندیشی، عقیده مردم را متزلزل می کرد و برخی از شیعیان تلاش می کردند تا او را فردی درستکار و پاکدل و پارسا معرفی کنند، می گفتند که او ۵۴ بار پیاده برای انجام حج به مکه رفته است اما امام حسن عسکری (ع) با قاطعیت برای نمایندگانش در عراق نوشت که از آن صوفی ساختگی و دروغین، دوری کنید. 

عده ای مجددا واسطه شدند تا بلکه فکر امام حسن (ع) را در مورد احمد بن هلال تغییر دهند ولی امام با کمال صراحت و بدون هیچ گونه ابهامی فرمود: امر ما در مورد احمد بن هلال که خدایش او را نیامرزد، به شما رسید. خداوند گناهان او را نمی آمرزد و لغزش او را پس نمی گیرد. او بدون کسب رضایت و نظریه ما با استبداد رای در امور ما دخالت کرده است و مطابق هوس های نفسانی خود رفتار می کند. خداوند اراده کرده که او را به دوزخ بفرستد. ما صبر می کنیم تا خداوند بر اثر نفرین ما، عمر او را کوتاه کند. 

امام حسن عسکری (ع) در سرزنش صوفیان و صوفی مسلکان، آن چنان برخورد شدیدی می کرد که در ضمن گفتاری که به منزله بیانیه ای برای همه شیعیان در تمام اعصار بود، چنین نوشت: آگاه باشید آنان راهزنان طریق مومنان هستند و مردم را به راه ملحدان و منکران دین فرا می خوانند. هر کسی که با آنها رو به رو شود، باید قطعا از آنها دوری کند و دین و ایمان خود را از گزند آنان حفظ نماید.

 

 

 

منبع