29 آذرماه سالروز فوت آیت الله منتظری است. فقیهی که علیرغم سوابق زیاد مبارزاتی و سواد فقهی غیرقابل انکارش، به خاطر آنچه امام خمینی "ساده لوحی" و "تحریک پذیری" ایشان می خواند ، به مرور زمان با امام و انقلاب زاویه پیدا کرده و در نهایت به تقابل و رویارویی با امام خمینی و جریان انقلاب کشیده شد .
آیت الله آقامجتبی تهرانی هم یکی از چندین نفری است که پس از موضع گیری های عجیب و خلاف جریان انقلاب توسط آیت الله منتظری در سالهای دهه 60 طی دیداری تلاش کردند تا نگاه غلط ایشان به امام و انقلاب را متذکر شوند.
در کتاب "حاج‌آقا مجتبی" حجت الاسلام رشاد این خاطره را اینگونه نقل می کنند:
«حاج آقا از آن جهت علاقمندی که به حضرت امام داشتند، فرمودند که بعد از بعضی کژ تابیهای آقای منتظری نسبت به حضرت امام که موجب دلگیری امام شده بود و به نظر ما هم این حیث بر امام خیلی فشار آورد و در روحیهی امام آثار سوء داشت، یک روز به مرحوم آیت الله ایروانی، استاد عبدالمجید ایروانی و آیت الله رسولی محلاتی گفتم که بیایید به قم برویم و به منزل آقای منتظری رفتیم.
نشستیم شروع کردیم با آقای منتظری صحبت کردن که تو با این رفتارهایت و با این کارهایت داری امام را اذیت می کنی. حتی این تعبیر را کردیم که امام را دق میدهی. ایشان فرمود که من یک ساعت داد زدم! یک ساعت معترضانه با آقای منتظری حرف زدم و هرکاری کرد و دستم را گرفت، من گوش نکردم. همینطور مسلسلوار حرفهایم را زدم و بعد به آقایان گفتم بلند شوید برویم.
گفتم من شما را آورده بودم تا شاهد باشید که من این حرفها را به آقای منتظری زدم و اتمام حجت کردم و دیگر بلند شدیم. ایشان هرچه هم خواست توضیح بدهد و جواب بدهد، قبول نکردم. چون دیگر نمی گذاشت حرفهایم را بزنم. ایشان می گفت اگر چیزی در ذهن آقای منتظری جا بیفتد و مطلبی را بپذیرد، نمی شود ذهنش را عوض کرد.»
به نقل از کتاب "حاج آقامجتبی"، ص 101
