بشارت آمدن حضرت محمد (ص) در کتاب مقدس

 

بشارت آمدن محمد (ص) بر اساس تورات:

پیدایش باب 17 ، آیه 20
که این آیه ها از تورات درخصوص حضرت اسماعیل هست .
تورات به زبان فارسی :
و اما در خصوص اسماعیل ، تو را اجابت فرمودم. اینک او را برکت داده، بارور گردانم، و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس از وی پدید آیند، و امتی عظیم از وی بوجود آورم.
اسماعیل را برکتش داده و برکت دادن مسیر پیامبری است .
یهودی ها معتقدند اسحاق یعقوب را برکت داد و عیسو رو برکت نداد و عیسو پیغمبر نشد درحالی که حق با این بود که اسحق عیسو رو پیغمبر کمند ولی چون چشمانش نمی دید یعقوب و عیسو رو از هم تشخیص بدهد و یعقوب رو پیغمبر اعلام کرد .
بارورش می کنم یعنی این شجره بارور است و میوه خواهد داد و او را بسیار کثیر می گردانم .
12 امام از او بوجود می آورم و امتی عظیم از او بوجود می آورم .

تورات به زبان عبری و انگلیسی از این سایت


باب 17 ، آیه 20

And as for Ishmael, I have heard thee; behold, I have blessed him, and will make him fruitful, and will multiply him exceedingly; twelve princesshall he beget, and I will make him a great nation.

כ וּלְיִשְׁמָעֵאל, שְׁמַעְתִּיךָ--הִנֵּה בֵּרַכְתִּי אֹתוֹ וְהִפְרֵיתִי אֹתוֹ וְהִרְבֵּיתִי אֹתוֹ, בִּמְאֹד מְאֹד: שְׁנֵים-עָשָׂר נְשִׂיאִם יוֹלִיד, וּנְתַתִּיו לְגוֹי גָּדוֹל.

کلمه عبری מְאֹד دو بار به معنی بسیار زیاد ترجمه شده که این اشتباه است .
و اصل این است : ب ِ م ِ ا َ د م ِ ا َد   12 امام بوجود آورم این کلمه که 2 بار اومده ترجمه نشده بلکه این کلمه را تکه تکه کردند و بسیار زیاد بسیار زیاد ترجمه کردند . و خیلی شبیه به تلفظ کلمه محمد در زبان اسلامی است . در علم اعداد یهود کلماتی که ابجد برابر پیدا می کنند بسیار بسیار مقدس می شوند و یا می گوییم هم معنی هستن מְאֹד و محمد دارای ابجد 92 هستن .
پس وعده میدهد از نسل اسماعیل یک م ِ ا َ د م ِ ا َد خواهد آمد و به واسطه او 12 امام خواهند بود .
واین عقیده ، عقیده ی شیعیان هست که از پیامبری به اسم محمد(ص) 12 امام میاد که اولین ایشان علی (ع) و آخرین ایشان محمد (ع) که به همراه عیسی (ع( ظهور خواهد کرد .

نشانه دوم :
کتاب تثنبه باب 18 ، ایه 16 تا 19
حضرت موسی (ع) می فرماید: ” و خداوند به من گفت : آنچه گفتند نیکو گفتند نبی را برای ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد و کلام خود را به دهانش خواهم گذارد و هر آن چه به او فرمایم به ایشان خواهد گفت و هر کس که سخنان مرا که او به اسم من گوید نشنود من از او مطالبه خواهم کرد.”
در این آیه یقینا منظور از پیامبر موعود، عیسی بن مریم (ع)نیست ، چرا که حضرت مسیح هرگز ادعا نکرد من همان پیامبر موعودم. از سوی دیگر حواریون ایشان نیز نه تنها هرگز چنین ادعایی نکردند بلکه خود منتظر ظهور ثانوی حضرت عیسی (ع) برای تحقق این پیشگویی بودند. اشاره می کند پیامبری شبیه حضرت موسی می خواهد بیاورد و از میان برادران بنی اسرائیل . بنی اسرائیل یعنی 12 برادر . می گوید این بنی اسرائیل برادرانی داشتند از بین برادران آنها یعنی نه خود بنی اسرائیل بلکه برادر این بنی اسرائیل است که میشه بنی اسماعیل چون حضرت اسماعیل (ع) و حضرت اسحاق (ع) برادر بودند . یک پیامبری شبیه حضرت موسی (ع) میاورم . حضرت عیسی (ع) و حضرت موسی (ع) کمترین شباهت را باهم دارند و حضرت موسی (ع) با حضرت محمد (ص) بیشترین شباهت را دارد .
کلام خود را به دهانش خواهم گذارد او حرفی که میزنه عینا حرف خداست . إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌ یُوحَى آیه 4 سوره نجم آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست .

نشانه سوم
تثنیه، فصل ۳۳،جملات ۱الی 4
در یک پیش گویی دیگر ، حضرت موسی (ع) در مورد پیامبر موعود در تورات چنین می فرماید: ” این برکتی است که موسی، مرد خدا قبل از وفاتش به بنی اسرائیل داد. گفت «یهوه«از سینا آمد و از «سعیر» بر ایشان طلوع نمود. و از جبل «فاران » درخشان گردید و با ده هزار مومنین و مقدسین آمد. و از دست راست برای ایشان شریعت آتشین پدید آمد.”
اول یهود وحی بر کوه سینا نازل شد . بعد از آن سعیر روستایی نزدیک اورشلیم یعنی مسیحیت و که حضرت عیسی در آنجا وحی را دریافت می کردند و سوم فاران همان جایی که اسماعیل و فرزندانش آنجا بودند و می دانیم پیامبر اکرم (ص) از نسل حضرت اسماعیل است و رسول الله صلی الله علیه وسلم در آغاز وحی به غاری در کوه حرا می رفت و در آنجا به تفکر و عبادت می پرداخت. نخستین وحی در همین کوه نازل شد.
این هم برای آن تعدادی که می گن فاران منظور مکه نیست :
پیدایش باب 21 جمله ۲۱
و خداوند آواز پسر را بشنید و فرشته خدا از آسمان هاجر را ندا کرده وی را گفت : ای هاجر ، تو را چه شد ؟ ترسان مباش ؛ زیرا خدا آواز پسر را در آن جایی که او شنیده است (18)برخیز و پسر را برداشته او را به دست خود بگیر ؛ زیرا که از او امتی عظیم بهوجود خواهد آورد . (19)
و خدا چشمان او را باز کرد تا چاه آبی دید ، پس رفته مشک را از آب پر کرد و پسر را نوشانید . (20)
و خدا با آن پسر می بود و او نموّ کرده ساکن صحرا شد و در تیراندازی بزرگ گردید . (21)
و در صحرای « فاران » ساکن شد و مادرش زنی از زمین مصر برایش گرفت.
پرفسور عبدالاحد در ادامه بحث خود می نویسد با توجه به آیات فوق هیچ یک از افراد بنی اسرائیل و از آن جمله حضرت عیسی (ع) کوچکترین ارتباطی با «جبل فاران» نداشته اند. این فقط حضرت هاجر بود که همراه فرزندش اسماعیل در بیابان «بئرشبع» سرگردان شد و سپس در حوالی «فاران » اسکان گرفت . حضرت اسماعیل نیز با زنی مصری ازدواج کرد و از طریق فرزندان خود طایفه ای بنام قوم عرب پدید آورد که از آن زمان تاکنون دربیابان های فاران ساکنند. حال چنانچه بپذیریم این تنها پیامبر اکرم (ص) بود که از بیابان های «فاران» ظهور کرد و با ده هزار مومن بار دیگر به مکه آمد و شریعتی آتشین برای مردم به ارمغان آورد سخن به گزافه نگفته ایم.

نشانه چهارم :
صحیفه حگی نبی ، باب دوم ، آیه ۷ الی ۹
درتورات آمده است:
“خداوند لشگرها می فرماید: که تمامی ملل را تکان خواهم داد و «حمده » همه ملت ها خواهد آمد و من این خانه را مملو از جلال خواهم کرد. خداوند لشگرها می فرماید، که نقره از آن من است و طلا از آن من است. خداوند لشگرها می فرماید: که خانه آخرین من از خانه اولین من جلال و عزت عظیم تری خواهد داشت و خداوند لشگرها می فرماید: که در این مکان به شما «شالوم» خواهم بخشید.”
پرفسور عبدالاحد با استناد به آیات فوق که با استفاده از یک تورات به خط کهن آرامی ترجمه گشته می گوید کلمات عبری «حمده» و «شالوم» در ترجمه های انگلیسی به ترتیب) desire آرزو) وpeace (صلح) آمده است. مفسران یهودی و عیسوی همگی اهمیت فوق العاده ای برای وعده های دوگانه مذکور در این پیش گویی پیامبر بنی اسرائیل قائل شده اند. هر دو گروه کلمه «حمده» را نوعی پیشگویی مبنی بر آمدن یک «مسیحا» دانسته اند. وی در ادامه می نویسد عقلا و منطقا باید اعتراف کرد که پیشگویی مذکور در شخص «احمد» و در استقرار»اسلام» به حقیقت پیوسته است.
وی با تکیه بر علم زبان شناسی می گوید از نظر ریشه شناسی، کلمات عبری «شالوم» و «شلامه» به صورت کلمات عربی «سلام» و »اسلام» تغییر شکل یافته اند که هر دو از یک ریشه واحد مشتق شده و به مفهوم «صلاح و تسلیم و رضامندی» هستند. همچنین واژه عربی «احمد» و «حمده« عبری ، هر دو ریشه «حمد» یعنی «ستایش کردن» آمده اند.